BİR GÜN BİZ DE ENGELLİ OLABİLİRİZ
Engelli olmak veya sakat olmak hiçbir şeyin sonu değildir. Engelli sakat olup hayatına sürdüren insanlar var.
Hayata sımsıkı tutunuyorlar. Hayatın kıymetini biliyorlar onlar ama biz hayatın kıymetini bilmiyoruz. Bizde beklenmedik anda zaman da sakat kalabiliriz. Bu bizim sucumuz değildir. Kendimizi bir sakat engelli yerine koysak beş dakika kör olduğumuzu düşünelim ve gözlerimizi kapatalım. Hayal edelim:”Aman Allah’ım! Sessiz,sakin hiçbir şeyi görmüyorsun. Ben daha beş dakika olmadan gözlerimi acıyorum daha bir dakika kapalı tutamıyorum.
Ama onlar hayatları boyunca böyledir. Bir ayağı yok ama hayata sımsıkı bağlanıyorlar. Lütfen engellileri hor görmeyelim onlara saygı duyalım. Hani bir söz var ya: “Yarın onun başına gelen, öbür gün bizim başımıza gelir.” Bundan dolayı engellilerle kaynaşalım, onlara yalnız olduklarını hissettirmeyelim; onlarla oyunlar oynayalım. Lütfen, ne olur bu konuda duyarlı olalım!...
Sık sık engellileri ziyarete gidelim. Onlar hediye değil bir tatlı gülümseme ve sevgi, şefkat bekliyorlar bizlerden. Onlar için hediye mediye, para mara ikinci plandadır. Engellileri hayata bağlayan sevgi ve şefkattir. Bu gerçeği hiçbir zaman unutmayalım. Elimizden geldiğince onlarla vakit geçirelim, hiçbir zaman engelli sakat olduklarını belli ettirmeyelim.Düşünseniz ya,bizler de engelliyiz bizi ziyarete gelmeseler nasıl olur? Çok kötü değil mi?
Engelliler hiçbir zaman hayattan kopmazlar, engelli olduğu halde ayağıyla resim çizerler;onların bu azimleri yaşam mücadelesinde bize güç vermelidir; fakat biz bunları düşünmeyiz bile!...
Ne olur unutmayalım biz de sakat engelli olabiliriz. Yarın onların başına gelen öbür gün bizim başımıza gelir. Hiçbir zaman hayattan kopmamalıyız. Tam tersi sımsıkı hayata sarılmalıyız. Ne olur onlara destek çıkalım ve sık sık ziyaret edelim; unutmayalım ki onlar bizlerden acıma değil sadece bir tatlı gülümseme isterler… Bunu da onlardan esirgemeyelim…
** AYŞENUR ŞEMŞEK
Sınıfı: 7/B No: 555 |
