BABA SEVGİSİ
“Baba” …Bizi dünyada doyuran, yediren, içiren, bizi her şeyden önemli görendir. Babamız dünyadayken onu herkes gibi görüp onlarla her insan gibi yaşarız. Belki büyüdüğümüzde onlara çok acılar çektiririz.
Babanın varlığı öldükten sonra anlaşılır. O zaman ağlarız, o zaman baba beni affet deriz, baba hakkını helal et… Çoğumuz hiç diyebildik mi doyasıya: “Baba seni seviyorum…” Diyemeyiz tabii ki!... Bizde bu korku varken bizim işimiz zor. Bakmayın siz babanızın suratının asık olduğuna, görün onların içindeki bekleyişi, bir tebessüm bir güzel söz ister onlar . Babanın yüreği heyecanlı, belki de oğlu ona “Seni seviyorum baba” diyecekti. Bizdeki bu korku, babamızın yüreğindeki o bekleyişi yarıda bırakırdı. Babamız eve geldiğinde suratı asık, karnı aç, kafası karmakarışık. Benim babam her işten geldiğinde bana çok kötü bakar. Söyleyemem bir türlü: “Baba işler nasıl gitti? ”
Dünyada başımıza gelen her şey korkudan ve çekingenlikten gelir.Bu korkuyu yenmeliyim başka yolu yok.
BİR KEZ OLSUN BİR BABALAR GÜNÜNDE
“SENİ SEVİYORUM BABA”
DİYEBİLELİM.
ÇÜNKÜ BİR BABA EVLADINDAN BAŞKA NE İSTEYEBİLİR Kİ BUNDAN BAŞKA…
7/A RECEP AYDIN
|
